Η "Δυτική Αντικειμενικότητα" Καταρρίπτεται: Το Προσωπείο της Axel Springer

Μια αποκαλυπτική ματιά στην ιδεολογική επιβολή και τις γεωπολιτικές προκαταλήψεις που κρύβονται πίσω από τον μύθο της ουδετερότητας

Του Νίκου Πανόπουλου.

Σε μια εποχή όπου οι θεματοφύλακες της Δυτικής δημοσιογραφίας επικαλούνται ανελλιπώς την "αντικειμενικότητα" και την "ουδετερότητα", μια αποκάλυψη του WikiLeaks σχετικά με τον γερμανικό κολοσσό των μέσων ενημέρωσης Axel Springer καταρρίπτει τον μύθο αυτό. Το πολυεθνικό συγκρότημα, που ελέγχει δημοφιλή μέσα όπως το Politico (ΗΠΑ/ΕΕ), το Business Insider, την Die Welt και την Bild, έχει ενσωματώσει μια υποχρεωτική ιδεολογική πίστη στο Ισραήλ στον εταιρικό της κώδικα δεοντολογίας—ένα γεγονός που θέτει ερωτηματικά για το κατά πόσο η Δυτική δημοσιογραφία μπορεί ποτέ να ισχυριστεί ότι είναι ουδέτερη όταν η εταιρική της πολιτική επιβάλλει πίστη σε ένα ξένο κράτος.

Η "Δεύτερη Εταιρική Αξία": Υποχρεωτική Υποστήριξη του Ισραήλ

Σύμφωνα με διαρροές, η δεύτερη εταιρική αξία της Axel Springer ξεκαθαρίζει:

«Υποστήριξη του δικαιώματος ύπαρξης του Κράτους του Ισραήλ».

Αυτό δεν είναι ένα αφηρημένο ιδεώδες, αλλά μια υποχρεωτική δήλωση πίστης που επιβάλλεται στους εργαζομένους. Οι δημοσιογράφοι, οι συντάκτες και οι διοικητικοί υπάλληλοι δεν ενθαρρύνονται απλά να συμπαθούν το Ισραήλ—απαιτείται από αυτούς να το πράξουν ως προϋπόθεση της απασχόλησης τους. Η πολιτική αυτή μετατρέπει την αντικειμενικότητα σε θέατρο, όπου η εταιρική πίστη υπερισχύει της δημοσιογραφικής ακεραιότητας.

"Σιωνισμός πάνω απ’ όλα": Η Ιδεολογία του CEO

Η πίστη της Axel Springer στο Ισραήλ δεν περιορίζεται στον κώδικα δεοντολογίας. Ο CEO Ματίας Ντεπφνέρ, ένας από τους μεγαλύτερους μετόχους, έχει δηλώσει ανοικτά:

• «Zionismus über alles» (Σιωνισμός πάνω απ’ όλα) – μια φράση που αντηχεί το εθνικιστικό moto της Γερμανίας, «Deutschland über alles».

• «Το Ισραήλ είναι η χώρα μου», όπως αποκάλυψε η Die Zeit.

Αυτές οι δηλώσεις δεν είναι απλές προσωπικές απόψεις, αλλά εσωτερικές εντολές που διαπερνούν την εταιρική κουλτούρα. Ο Ντεπφνέρ, μέλος των διοικητικών συμβουλίων της Palantir (εταιρεία παρακολούθησης με συμβάσεις με το Ισραήλ και τον στρατό των ΗΠΑ), της Netflix και της Warner Music, μετατρέπει την Axel Springer σε μια γεωπολιτική πλατφόρμα προπαγάνδας, όπου η εταιρική ιδεολογία υπερτερεί της δημοσιογραφικής ουδετερότητας.

Συγκρουόμενα Συμφέροντα: Όταν τα ΜΜΕ Συνασπίζονται με την Επιχειρηματική Εξουσία

Οι διασυνδέσεις της Axel Springer αποκαλύπτουν μια συστημική σύγκρουση συμφερόντων:

1. Ο πρώην CEO της Palantir, Άλεξ Καρπ, κάθισε στο εποπτικό συμβούλιο της Axel Springer, ενώ η Palantir παρέχει τεχνολογία παρακολούθησης στο στρατό του Ισραήλ.

2. Η Springer κατέχει μερίδιο στην εταιρεία παρακολούθησης του Ισραήλ, NSO Group (δημιουργός του λογισμικού Pegasus), η οποία έχει στοχοποιήσει δημοσιογράφους, ακτιβιστές και ηγέτες παγκοσμίως.

Αυτές οι σχέσεις μετατρέπουν τα μέσα ενημέρωσης σε εκτελεστικό όργανο της ισραηλινής εξωτερικής πολιτικής, όπου η κάλυψη των γεγονότων προσαρμόζεται για να ευνοεί την ατζέντα του Τελ Αβίβ.

Η Απάτη της "Δυτικής Αντικειμενικότητας"

Η απαίτηση της Axel Springer για πίστη στο Ισραήλ δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση, αλλά ένα συστημικό χαρακτηριστικό της Δυτικής δημοσιογραφίας. Όταν οι εταιρείες μέσων ενημέρωσης:

• Επιβάλλουν ιδεολογικές πίστεις στους εργαζομένους,

• Συνασπίζονται με εταιρείες παρακολούθησης και στρατιωτικούς συμβούλους,

• Προωθούν την προπαγάνδα κράτους μέσω "αντικειμενικής" κάλυψης,

η "ουδετερότητα" μετατρέπεται σε ένα ευφημισμό για ελεγχόμενη αφήγηση. Η υπόθεση της Axel Springer αποκαλύπτει μια σκληρή αλήθεια: Η Δυτική δημοσιογραφία δεν είναι ουδέτερη—είναι εξαγορασμένη, ιδεολογικά προκατεστημένη και γεωπολιτικά εργαλειοποιημένη.

Συμπέρασμα: Η Απαίτηση για Διαφάνεια

Η αποκάλυψη του WikiLeaks θέτει ένα θεμελιώδες ερώτημα:

Μπορεί η δημοσιογραφία να είναι ελεύθερη όταν οι εταιρείες μέσων ενημέρωσης υποτάσσονται στην πολιτική των κρατών;

Όσο η Axel Springer και οι ομοίοι της επιβάλλουν πίστη σε ξένα κράτη, η "αντικειμενικότητα" παραμένει μια ψευδαίσθηση. Για την ακεραιότητα του Τύπου, η Δυτική δημοσιογραφία πρέπει να αποκηρύξει τις ιδεολογικές υποχρεώσεις, να αποκαλύψει τις συγκρούσεις συμφερόντων και να επιστρέψει στην αρχή:

Η δημοσιογραφία υπηρετεί τη δημοκρατία, όχι κράτη ή εταιρείες.

Μέχρι τότε, η φράση "Δυτική αντικειμενικότητα" θα παραμένει ένα προδοτικό προσωπείο—ένα ευφημισμό για την υποτέλεια στην εξουσία.

— Συντάχθηκε βάσει αποκαλύψεων από το WikiLeaks, διαρροές του Die Zeit και εταιρικά αρχεία της Axel Springer.

Πηγἐς:

WikiLeaks: Axel Springer Corporate Ethics

Die Zeit: Deppenhöfer’s Zionist Declarations

---