Ο ολισθηρός δρόμος της Ευρώπης και το πρόσχημα του μεταναστευτικού στην Ελλάδα

Tο στρατωτικο-βιομηχανικό κατεστημένο της Ευρώπης και οι κυρίαρχοι κύκλοι της Μ. Βρετανίας, Γαλλίας και Γερμανίας παίζουν το τελευταίο τους χαρτί που θα τις οδηγήσει είτε σε ισχυροποίηση είτε σε πόλεμο. Οι σοσιαλδημοκρατικοί κύκλοι παρασύρονται στο όνομα μιας ‘’αυτόνομης’’ Ευρώπης όπως έγινε το 1914.

Η Ευρώπη γυρνάει σελίδα με το νέο δόγμα του «επανεξοπλισμού». Το Rearm που μέσα σε λίγες μέρες έγινε Readiness 2030 για να ηχεί καλύτερα στα ελεγχόμενα επικοινωνιακά μέσα, είναι το σημείο στροφής της ως τώρα πορείας της Ευρώπης.

Άφησε η Ευρώπη την ασπίδα και έπιασε το δόρυ. Άφησε τον Διαφωτισμό και την «εμβάθυνση» της Δημοκρατίας και επιζητά αναβίωση του απεχθούς επεκτατικού δόγματος του «lebensraum». Του «ζωτικού χώρου» στις πρώην ανατολικές χώρες και στην Ουκρανία, απέναντι σε μια Ρωσία που δεν είναι η ετοιμόρροπη χώρα της δεκαετίας του 1990 και του Γέλτσιν αλλά δεν είναι και η Σοβιετική Ένωση με την πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή του Β’ Π.Π. Είναι η χώρα που ενώ έχει υπεροπλία έναντι της Ουκρανίας πολεμάει τρία χρόνια και έχει καταλάβει μόνο το 20% της Ουκρανίας και μάλιστα τις ρωσόφωνες περιοχές. Μια χώρα που δεν έχει ούτε τις προθέσεις ούτε το συμφέρον, ούτε τις δυνατότητες να επιστρέψει στο Βερολίνο απ’ όπου έφυγε το 1990, κακήν-κακώς.

Η Ευρώπη εφαρμόζει κατά γράμμα τις οδηγίες του θεωρητικού του ναζισμού Κάρλ Σμιτ: «κατ’ αρχήν καθορίζεις τον εχθρό σου».

Αυτός ο εχθρός «έπρεπε» να καθοριστεί όπως «έπρεπε» να βρεθεί εχθρός την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα στο όνομα της «τρομοκρατίας».

Μιας τρομοκρατίας που ξεπήδησε από τη διάλυση των κρατών της περιφέρειας της Ευρώπης για να διευκολυνθεί η παγκοσμιοποίηση και να ανοίξουν νέες αγορές.

Πίστεψαν οι κυρίαρχοι κύκλοι ότι είχε έρθει ή ώρα το μεγάλο κεφάλαιο να καταργήσει σύνορα, πολιτισμούς, παραδόσεις, που στέκονταν εμπόδιο και να φτιάξει τον μεγάλο «χυλό» της παγκόσμιας αγοράς.

Αντί γι αυτό προκάλεσαν χάος και βγήκαν όλες οι δυνάμεις της οπισθοδρόμησης όπως ο ISIS και οι Ταλιμπάν που εκμεταλλεύτηκαν τη διάθεση αντίστασης στα καθεστώτα και έδειξαν ότι πολλές φορές το «καινούργιο» είναι «πιο παλιό από το παλιό».

Οι ‘’έγχρωμες’’ επαναστάσεις στο όνομα της Δημοκρατίας και του Ανθρωπισμού διέλυσαν σταθερά κράτη με εθνικιστικά, αυταρχικά αλλά σταθερά καθεστώτα για να δημιουργήσουν ζώνες επιρροής σε περιοχές που είχαν οικονομικό ενδιαφέρον λόγω των πλουτοπαραγωγικών πηγών τους, κύρια σε ορυκτά, πετρέλαιο κλπ.

Επί πολλά χρόνια η Ευρώπη επωφελούνταν από τη φτηνή ρωσική ενέργεια, το φτηνό εργατικό δυναμικό της Κίνας και τις αγορές της και τα φτηνά εργατικά χέρια των μεταναστών.

Τώρα έχει υποταχθεί στην αμερικανική βούληση. Αγοράζει ακριβή αμερικανική ενέργεια, η Κίνα έχει πάρει το πάνω χέρι και οι μετανάστες κάλυψαν τις ελλείψεις των εργατικών χεριών ενώ προκαλούν αντιδράσεις στους συντηρητικούς Ευρωπαίους.

Κάτω από την πίεση ΗΠΑ και Κίνας, η Ευρώπη θυμήθηκε τον παλιό εαυτό της. Οι αποικίες που είχαν καθορισθεί στις συνδιασκέψεις του 1884-85 στο Βερολίνο, έπρεπε να ξαναμοιρασθούν. Ο ανερχόμενος καπιταλισμός επέβαλε νέο καταμερισμό. Ο παγκόσμιος πόλεμος του 1914-18 αντί να προστατεύσει την αποικιοκρατία, ξεκίνησε την κατάργησή της.

Η σημερινή Ευρώπη αντί να ενισχύσει την τεχνολογική έρευνα και την βιομηχανική ανάπτυξή της, για να βελτιώσει την οικονομία και ευημερία των 450 εκατομμυρίων πολιτών της, καταφεύγει στον επανεξοπλισμό.

Η Ιστορία μπορεί να μην επαναλαμβάνεται αλλά διδάσκει.

Τώρα η Ευρώπη παλεύει να σταματήσει τα μεταναστευτικά ρεύματα που η ίδια προκάλεσε με τις ‘’έγχρωμες’’ επαναστάσεις και τη διάλυση των κρατών.

Το 2011 η Γαλλία, Μ. Βρετανία, ΗΠΑ, βομβάρδισαν το στρατό του Καντάφι, την ώρα που αυτός είχε εγκαταλείψει την προηγούμενη πολιτική του και είχε γίνει φιλικός στη Δύση.

Παραφράζοντας την απόφαση των Ηνωμένων Εθνών για προστασία των αμάχων προκάλεσαν μαζί με τις χώρες του Κόλπου εμφύλιο, κατέλυσαν το καθεστώς και διέλυσαν το κράτος, με συνέπειες που είχε προειδοποιήσει ο Καντάφι και τις πληρώνουμε μέχρι σήμερα.

Η Λιβύη σαν ανάχωμα προς την Ευρώπη έπαψε να υπάρχει ενώ άνοιξε ο ασκός της μεταφοράς όπλων και τζιχαντιστικής τρομοκρατίας στις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής.

Αποστάτες ή τυχοδιώκτες της Αριστεράς όπως ο φιλόσοφος ‘’ανθρωπιστής’’ Μπερνάρ Ανρύ Λεβί έπεισαν τον Σαρκοζύ αλλά και τους νεοσυντηρητικούς στην Αμερική ότι είναι αναγκαία μια ‘’εξαγωγή της Δημοκρατίας’’ σαν αντιγραφή της τροτσκιστικής ‘’εξαγωγής της Επανάστασης’’, λες και η Δημοκρατία ή η Επανάσταση για κοινωνικούς λόγους είναι εμπόρευμα τύπου αυτοκινήτου, ψυγείου ή πλυντηρίου.

Η «δημοκρατική» Ευρώπη υποστήριξε την πτώση Καντάφι. Η Ιταλία από τις πρώτες έδωσε βάσεις για τους βομβαρδισμούς. Η Ελλάδα ακολούθησε ως συνήθως πρόθυμα. Η ‘’φιλειρηνική’’ Νορβηγία έριξε το 10% των βομβών στη Λιβύη.

Παρόμοια, οι ‘’ανθρωπιστές’’ αριστεροί όπως ο Ντ’ Αλέμα είχαν συμπράξει με τους νεοσυντηρητικούς στους βομβαρδισμούς στη πρώην Γιουγκοσλαβία.

Σήμερα μέρος της Αριστεράς και σύσσωμη η σοσιαλδημοκρατία στηρίζει αφελώς ή συμφεροντολογικά την εξοπλιστική ‘’αυτονομία’’ της Ευρώπης.

Πριν δυο μέρες ο Βρετανός Στάρμερ και ο Γάλλος Μακρόν συμφώνησαν να συντονιστούν για προστασία των Ευρωπαίων συμμάχων με πυρηνικά όπλα, σε περίπτωση ρωσικής εισβολής. Αυτό σημαίνει εγκατάλειψη από πλευράς Γαλλίας της πολιτικής μη διάθεσης των πυρηνικών για νατοϊκούς σκοπούς. Τώρα οι 290 γαλλικές πυρηνικές κεφαλές και οι 220 βρετανικές θα σχεδιάζονται επιχειρησιακά με τις αμερικανικές. Παράλληλα η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε μέτρα μείωσης των κοινωνικών παροχών.

Επιπλέον συμφώνησαν για πρώτη φορά στην επιστροφή μεταναστών που περνούν το στενό της Μάγχης. Η πολιτική του ‘’ένας περνάει, ένας επιστρέφει’’ είναι αστεία δεδομένου ότι από την αρχή του χρόνου έχουν περάσει στη Βρετανία από τη Γαλλία 21.000 μετανάστες και έχουν επιστρέψει μόνο 21.

Τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη δειλή απέναντι στο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο από τον Νοέμβριο του 2019, παίρνει μέτρα για εγκλωβισμό των μεταναστών που ακόμη και ο Ευάγγελος Βενιζέλος συνέκρινε με εκείνα της ‘’κατάστασης πολιορκίας’’. Παίρνει μέτρα για φυλάκιση και επιστροφή επιδιώκοντας οφέλη από το διαρκώς μεγαλύτερο συντηρητικό ακροατήριο, αποκρύπτοντας ότι οι χώροι φύλαξης σύντομα θα γεμίσουν και επιστροφές δεν γίνονται γιατί οι χώρες προέλευσης των μεταναστών δεν τους δέχονται πίσω. Το περιέγραψε πολύ σωστά ο έμπειρος πρώην επίτροπος Μεταναστευτικού Δημ. Αβραμόπουλος.

Η στάση της κυβέρνησης θυμίζει την παροιμία ‘’λιοντάρι στους ανίσχυρους και κότα στους ισχυρούς’’.

Οι 1.500 μετανάστες στην Κρήτη από την Λιβύη παρουσιάζονται σαν κύμα μεταναστευτικό. Ξεχνούν ότι το 2015 είχαμε εισόδους 10.000 μεταναστών την ημέρα στα νησιά του Αιγαίου, χωρίς να υπάρχουν τότε hot-spot για υποδοχή, τροφή, περίθαλψη και διαμονή. Πράγματα που έγιναν σε χρόνο-ρεκόρ.

Τα αμφίβολης αποτελεσματικότητας μέτρα περιορισμού των μεταναστευτικών ροών είναι αντιγραφές τραμπικής προέλευσης και στοχεύουν σε καταστάσεις εσωτερικού ελέγχου ή ‘’κατάστασης εξαίρεσης’’ ή ‘’κατάστασης πολιορκίας’’, η οποία αν επεκταθεί στο όνομα ‘’εθνικών κινδύνων’’ θα περιορίσει τα συνταγματικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών. Μετά τα μέτρα για τους μετανάστες, ιστορικά έρχονται τα μέτρα για τους εργαζόμενους που διεκδικούν το δίκιο τους. Μετά για τους αριστερούς και τους κομμουνιστές. Αποδεικνύεται ότι όταν κινδυνεύει το κεφάλαιο και τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας, κάθε μέτρο μπορεί να επιβληθεί για την προστασία του.

Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης ή πολεμικής έντασης η οργάνωση των εργαζόμενων εντός των κρατών και σε διεθνές επίπεδο είναι απαραίτητη. Για την ώρα υπάρχει η οργάνωση συμφερόντων της αντίπαλης πλευράς, της οικονομικής ολιγαρχίας, με την βοήθεια μηχανισμών διάβρωσης της κοινωνικής συνείδησης, όπως στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ και με τη βοήθεια της προπαγάνδας των συστημικών ΜΜΕ.

Το στρατωτικο-βιομηχανικό κατεστημένο της Ευρώπης και οι κυρίαρχοι κύκλοι της Μ. Βρετανίας, Γαλλίας και Γερμανίας παίζουν το τελευταίο τους χαρτί που θα τις οδηγήσει είτε σε ισχυροποίηση είτε σε πόλεμο. Οι σοσιαλδημοκρατικοί κύκλοι παρασύρονται στο όνομα μιας ‘’αυτόνομης’’ Ευρώπης όπως έγινε το 1914. Τα αποτελέσματα φάνηκαν με το ξέσπασμα του πολέμου.

Το συμφέρον της χώρας μας δεν μπορεί να ταυτίζεται με τα ψυχροπολεμικά σχέδια των κυρίαρχων κύκλων της Ευρώπης. Έχουμε την γειτονική απειλή. Δεν μας χρειάζονται μακρινές περιπέτειες. Και προφανώς έχουμε κακές αναμνήσεις από εσωτερική ‘’κατάσταση πολιορκίας’’.

(Ο Νίκος Τόσκας είναι υποστράτηγος ε.α. και πρώην υπουργός)

---