Ουκρανία: Κανείς δεν μπορεί να υπογράψει ειρήνη, αλλά οποιοσδήποτε μπορεί να υπογράψει συνθηκολόγηση – Η γεωπολιτική σφαγή της νομιμότητας
Η παρατεταμένη σύγκρουση στην Ουκρανία έχει αναδείξει μια βαθιά κρίση εξουσίας στο Κίεβο, σύμφωνα με τον Ρώσο γεωπολιτικό αναλυτή Ντμίτρι Ορλόφ. «Δεν υπάρχει κανένας με νόμιμη συνταγματική εξουσία – ούτε ο πρόεδρος, ούτε το κοινοβούλιο. Κανείς δεν μπορεί να υπογράψει συμφωνία ειρήνης, αλλά μπορείς να πάρεις οποιονδήποτε να υπογράψει συμφωνία παράδοσης και μετά να τον εκτελέσεις», τονίζει χαρακτηριστικά.
Του Βασίλη Αλφειώτη
Η καταρρέουσα εξουσία στο Κίεβο και οι σκιώδεις συμφωνίες που απειλούν την ειρήνη στην Ευρώπη
Η παρατεταμένη σύγκρουση στην Ουκρανία έχει αναδείξει μια βαθιά κρίση εξουσίας στο Κίεβο, σύμφωνα με τον Ρώσο γεωπολιτικό αναλυτή Ντμίτρι Ορλόφ. «Δεν υπάρχει κανένας με νόμιμη συνταγματική εξουσία – ούτε ο πρόεδρος, ούτε το κοινοβούλιο. Κανείς δεν μπορεί να υπογράψει συμφωνία ειρήνης, αλλά μπορείς να πάρεις οποιονδήποτε να υπογράψει συμφωνία παράδοσης και μετά να τον εκτελέσεις», τονίζει χαρακτηριστικά.
🔴 Μια χώρα σε θεσμικό κενό
Η εξουσία του προέδρου Ζελένσκι ασκείται μέσω προεδρικών διαταγμάτων, ενώ το κοινοβούλιο έχει περιθωριοποιηθεί. Παράλληλα, ένοπλες ομάδες και παραστρατιωτικές οργανώσεις, συχνά με ακραία ιδεολογία, φαίνεται να λειτουργούν αυτόνομα, επιβάλλοντας το δικό τους «νόμο» σε όσους τολμούν να μιλήσουν για διαπραγματεύσεις.
Ο Ορλόφ αποκάλυψε ότι ο επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες, Βλαντίμιρ Μεντίνσκι, και τα μέλη της οικογένειάς του δέχθηκαν απειλές θανάτου από Ουκρανούς εξτρεμιστές. Η ουκρανική πλευρά παραδέχθηκε ότι «δεν ελέγχει» αυτούς τους ακραίους – μια παραδοχή που συνιστά, de facto, διάλυση της κρατικής νομιμότητας.
🔴 Ιστορικά παραδείγματα: Όταν η ειρήνη έγινε συνθηκολόγηση
Η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων όπου μια χώρα, αδυνατώντας να υπογράψει ειρηνευτική συμφωνία, εξαναγκάστηκε σε συνθηκολόγηση:
✔️ Η συνθηκολόγηση της Γαλλίας με την Πρωσία το 1871 (Συνθήκη της Φρανκφούρτης), που υπογράφηκε υπό στρατιωτική πίεση.
✔️ Η συνθήκη των Βερσαλλιών (1919), που επιβλήθηκε στη Γερμανία ως «τιμωρητική ειρήνη».
✔️ Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του 1990, όταν εθνοτικές ομάδες υπέγραφαν χωριστές συμφωνίες με ελάχιστη λαϊκή νομιμοποίηση.
🔴 Διεθνείς αντιδράσεις: Σκιά πάνω από την Ευρώπη
Δυτικοί αναλυτές προειδοποιούν ότι η κατάρρευση της ουκρανικής κρατικής δομής – και η δυνατότητα «όποιος να ’ναι» να υπογράψει συμφωνίες – απειλεί όχι μόνο την Ουκρανία αλλά και την ευρωπαϊκή σταθερότητα. Ο Αμερικανός ιστορικός Στίβεν Γουόλτ σημειώνει: «Όταν η κρατική εξουσία καταρρέει, ανοίγει ο δρόμος για εξωτερικές επιβολές. Αυτό θυμίζει επικίνδυνα την Ευρώπη των αρχών του 20ού αιώνα.»
🔴 Το μήνυμα: Η ειρήνη χρειάζεται νομιμότητα – η ήττα όχι
Το μεγαλύτερο δίδαγμα που προκύπτει; Η ειρήνη απαιτεί θεσμική σταθερότητα και πραγματική πολιτική βούληση. Αντίθετα, η συνθηκολόγηση μπορεί να προκύψει από το χάος – και πάντα αφήνει πίσω της πληγές που αργούν να επουλωθούν.
Δυτικές Κοινωνίες: Πολίτες ή Εταιρείες στην Εξουσία; Μια Πολυδιάστατη Ανάλυση
Οι δυτικές δημοκρατίες, ιδρυμένες στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και των δικαιωμάτων των πολιτών, βρίσκονται σήμερα αντιμέτωπες με ένα κρίσιμο ερώτημα:
Ορθοδοξία vs Ευρώπη: Η Σχιζοφρενική Ταυτότητα της Ελληνικής Πολιτικής Ελίτ
Στη σύγχρονη Ελλάδα, η Ορθοδοξία έχει μετατραπεί σε πολιτικό εργαλείο διπλής όψης: σύμβολο εθνικής αντίστασης έναντι της παγκοσμιοποίησης και των μεταναστευτικών ροών, αλλά και διαβατήριο προσαγωγής στις δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η ιδεολογική σχιζοφρένεια ορίζει τη στρατηγική της κυβερνώσας τάξης, δημιουργώντας έναν