Καταρρέει η Αεράμυνα της Ουκρανίας: Η Ρωσία εξουδετερώνει τα Patriot – Το στρατηγικό δίλημμα του Κιέβου

Με απώλειες δισεκατομμυρίων και μειούμενες δυνατότητες προστασίας, η Ουκρανία βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη στρατιωτική και πολιτική επιλογή

Η Ρωσία έχει εισέλθει σε μια νέα φάση στρατηγικού πολέμου κατά της Ουκρανίας: την εξουδετέρωση της αεράμυνας υψηλής τεχνολογίας. Στο στόχαστρο βρίσκονται τα αντιαεροπορικά συστήματα Patriot, τα οποία έχουν αποτελέσει βασικό στοιχείο της άμυνας του Κιέβου τα τελευταία δύο χρόνια.

Ο Πόλεμος των Patriot – Τα στοιχεία

Σύμφωνα με στρατιωτικές και δημοσιογραφικές πηγές:

• Έχουν καταστραφεί πάνω από 40 εκτοξευτές και 10 ραντάρ συστημάτων Patriot

• Αυτό ισοδυναμεί με την απώλεια 4–5 πλήρων συστοιχιών, κόστους $4,8 έως $6 δισ.

• Στην Ουκρανία απομένουν περίπου 8–9 συστοιχίες, σύμφωνα με ανοιχτές εκτιμήσεις

Το κρίσιμο δίλημμα του Κιέβου

Με την αεράμυνα της να αποδυναμώνεται δραματικά, η Ουκρανία αντιμετωπίζει μια διπλή και επώδυνη επιλογή:

1. Να διατηρήσει προστασία για "υψηλής αξίας στόχους", όπως το Κίεβο, αρχηγεία και στρατηγικά κέντρα διοίκησης.

2. Ή να προστατεύσει κρίσιμες υποδομές, όπως εργοστάσια ενέργειας, σταθμούς μεταφοράς και δίκτυα επικοινωνιών.

Με δεδομένο ότι τα Patriot είναι λιγοστά, δεν μπορούν να καλύψουν ταυτόχρονα και τις δύο κατηγορίες στόχων.

Πιθανές κινήσεις Δύσης και ΝΑΤΟ

Η καταστροφή των Patriot ενδέχεται να προκαλέσει:

• Έκτακτη ενίσχυση με νέα συστήματα (Patriot ή SAMP/T) από χώρες-μέλη

• Αλλαγή στρατηγικής υπέρ πιο κινητών και διασκορπισμένων συστημάτων (IRIS-T, NASAMS, Gepard)

• Αντιδράσεις πολιτικής κόπωσης, καθώς η αποδοτικότητα των πανάκριβων συστημάτων τίθεται υπό αμφισβήτηση

Επιχειρησιακό και ηθικό πλήγμα

Η στοχευμένη αποδόμηση της ουκρανικής αεράμυνας:

• Ανοίγει τον εναέριο χώρο σε ρωσικά drone, πυραύλους cruise και μαχητικά

• Μειώνει την αξιοπιστία της δυτικής στρατιωτικής βοήθειας

• Ενισχύει την αίσθηση τρωτότητας στο εσωτερικό της Ουκρανίας και στους συμμάχους της

---

Η Ουκρανία, ακόμα και αν συνεχίσει να λαμβάνει στρατιωτική βοήθεια, θα πρέπει να προσαρμοστεί σε νέα αμυντικά δεδομένα. Η εποχή της «πλήρους αεράμυνας» τελειώνει, και η εποχή των επιλεκτικών καλύψεων και επιχειρησιακής θυσίας αρχίζει.

Αυτό το στρατιωτικό δίλημμα φέρνει και ένα πολιτικό: πώς συνεχίζεται ένας πόλεμος, όταν η άμυνα γίνεται πολυτέλεια;

---