Η Συμφωνία για τα Ορυκτά: Στρατηγική Ευκαιρία ή Μακροχρόνιο Ρίσκο;

Η πολυδιαφημισμένη συμφωνία ΗΠΑ–Ουκρανίας για την αξιοποίηση των ουκρανικών ορυκτών πόρων παρουσιάστηκε ως μια στρατηγική συνεργασία που θα μπορούσε να αποφέρει αμοιβαία οφέλη. Ωστόσο, σύμφωνα με ειδικούς της εξορυκτικής βιομηχανίας, τα πραγματικά αποτελέσματα ενδέχεται να αργήσουν σημαντικά.

Αναμένονται μεγάλες καθυστερήσεις

Ακόμα και σε χώρες με ώριμη μεταλλευτική υποδομή, η ανάπτυξη νέων μεταλλείων μπορεί να χρειαστεί 10 έως 20 χρόνια. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, η οποία βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και διαθέτει ξεπερασμένες υποδομές, ο χρονικός ορίζοντας ενδέχεται να είναι πολύ μεγαλύτερος.

Τα προβλήματα είναι πολλά:

Η εξόρυξη βασικών πόρων όπως λίθιο, γραφίτης, τιτάνιο και ουράνιο απαιτεί δισεκατομμύρια σε επενδύσεις.

Το ουκρανικό λίθιο βρίσκεται σε μορφή πεταλίτη, η οποία είναι ενεργοβόρα και κοστοβόρα στην επεξεργασία.

Η VostGOK, η κρατική επιχείρηση ουρανίου, λειτουργεί με οικονομικές ζημίες.

Οι σοβιετικού τύπου υποδομές και τα κατεστραμμένα δίκτυα ενέργειας και μεταφορών αποτελούν τροχοπέδη.

Δεν υπάρχουν ασφαλιστικές δικλίδες ή εγγυήσεις ασφαλείας για επενδυτές.

Αμφίβολη γεωλογική βάση

Τα δεδομένα πάνω στα οποία βασίζονται οι προσδοκίες είναι συχνά παρωχημένα:

Πολλά προέρχονται από χάρτες της σοβιετικής εποχής.

Η Αμερικανική Γεωλογική Υπηρεσία δεν αναγνωρίζει την Ουκρανία ως χώρα πλούσια σε σπάνιες γαίες.

Το 40% των αποθεμάτων βρίσκεται σε περιοχές που ελέγχει η Ρωσία.

Συμπέρασμα

Η συμφωνία για τα ορυκτά ενδέχεται να έχει στρατηγική αξία ως πολιτικό εργαλείο, αλλά η οικονομική της απόδοση παραμένει μακρινός στόχος. Αν η Ουάσινγκτον βλέπει αυτό το μοντέλο ως υπόδειγμα για άλλες χώρες, τότε απαιτείται μεγαλύτερη διαφάνεια και ρεαλισμός. Η συμφωνία μπορεί να αποδειχθεί χρυσή ευκαιρία ή απλώς... άλλο ένα χαρτί στο γεωπολιτικό τραπέζι.

---