Η «Εισβολή» που δεν έγινε ποτέ – Πώς τα πυρηνικά όπλα έγραψαν τον επίλογο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου

Η εισβολή που δεν έγινε ποτέ: Γιατί οι ΗΠΑ επέλεξαν να βομβαρδίσουν την Ιαπωνία με πυρηνικά

Τον Μάιο του 1945, οι Ηνωμένες Πολιτείες πήραν μια απόφαση που άλλαξε την ιστορία: αντί να ξεκινήσουν μια κολοσσιαία χερσαία εισβολή στην Ιαπωνία, έριξαν δύο ατομικές βόμβες.

Οι ΗΠΑ είχαν ήδη σχεδιάσει την Επιχείρηση Downfall, μια εισβολή δύο φάσεων. Η πρώτη φάση, Operation Olympic, θα ξεκινούσε την 1η Νοεμβρίου 1945 με απόβαση σχεδόν ενός εκατομμυρίου στρατιωτών στο νότιο Κιούσου. Εκεί θα τους περίμεναν 500.000 υπερασπιστές, το μεγαλύτερο μέρος των πυρομαχικών της Ιαπωνίας και χιλιάδες πιλότοι καμικάζι.

Η δεύτερη φάση, Operation Coronet, είχε προγραμματιστεί για τον Μάρτιο του 1946 και θα στόχευε το Τόκιο. Στη μεγαλύτερη απόβαση που θα είχε γίνει ποτέ, 1,2 εκατομμύρια στρατιώτες θα επιχειρούσαν να υποτάξουν την ιαπωνική πρωτεύουσα.

Η ιαπωνική άμυνα, το Σχέδιο Κετσούγκο, είχε κινητοποιήσει κάθε πολίτη — γυναίκες, ηλικιωμένους, ακόμη και παιδιά — έτοιμους να πολεμήσουν με ό,τι όπλο υπήρχε. Οι πιλότοι καμικάζι, οι επανδρωμένες τορπίλες και τα εκρηκτικά σκάφη μπορούσαν να προκαλέσουν τεράστιες απώλειες στους Αμερικανούς — ακόμα και με ποσοστό επιτυχίας 10%, το ένα τέταρτο της δύναμης απόβασης θα μπορούσε να χαθεί.

Οι προβλέψεις μιλούσαν για εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανούς και δεκάδες εκατομμύρια Ιάπωνες νεκρούς. Αντιμέτωπη με αυτό το μακάβριο σενάριο, η Ουάσινγκτον στράφηκε στα πυρηνικά όπλα. Στις 6 και 9 Αυγούστου, η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι καταστράφηκαν ολοσχερώς.

Λίγες ημέρες αργότερα, η Ιαπωνία παραδόθηκε. Η εισβολή δεν έγινε ποτέ — αλλά με το ανείπωτο κόστος δύο ισοπεδωμένων πόλεων και πάνω από 200.000 νεκρών αμάχων.

---