Ιστορική αναδρομή: Ο μακρύς πόλεμος του Ισραήλ κατά του Ιράν — από τον Σαρόν στον Νετανιάχου
Μια χρονική ανάλυση της σκιώδους εκστρατείας τρομοκρατίας, ψευδών πληροφοριών και σαμποτάζ
Του Βασίλη Αλφειώτη
Πρόλογος: Το αφήγημα της «ιρανικής απειλής» γεννιέται (2002–2003)
Το 2002, το Ιράν ξεκίνησε συνεργασία με τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ), με τις πλήρεις επιθεωρήσεις να ξεκινούν το 2003. Την ίδια χρονιά, ο Ανώτατος Ηγέτης Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ εξέδωσε έναν φετφά που έκανε ξεκάθαρο: «Η κατασκευή, αποθήκευση και χρήση πυρηνικών όπλων είναι χαράμ (απαγορευμένη από το Ισλάμ)». Παρά ταύτα, το 2005, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν δήλωσε στο CNN ότι το Ιράν κατασκεύαζε αντιδραστήρα για πυρηνικά όπλα και απέχει μόνο «λίγα χρόνια» από μια βόμβα — ξεκινώντας ένα αφήγημα που θα διήρκεσε δεκαετίες.
Η Μοσάντ χτίζει τον μύθο (2002–2011)
Υπό την ηγεσία του Μεΐρ Νταγκάν (Meir Dagan επικεφαλής της Μοσάντ, 2002–2011), το Ισραήλ ξεκίνησε μια πολυεπίπεδη εκστρατεία για να πείσει τον κόσμο ότι το Ιράν αποτελούσε υπαρξιακή απειλή για το Ισραήλ:
Διοχέτευση ψευδών πληροφοριών στις δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών:
Το 2007, ο Νταγκάν δήλωσε στη CIA ότι «το Ιράν είναι οικονομικά ευάλωτο» και πρότεινε στήριξη σε μειονότητες για «αλλαγή καθεστώτος» (αποκαλύφθηκε από το WikiLeaks).
Η Μοσάντ καλλιέργησε στενούς δεσμούς με τη CIA, MI6, BND (Γερμανία) και DGSE (Γαλλία), τροφοδοτώντας τους με πλαστές πληροφορίες σχετικά με «ιρανικά πυρηνικά όπλα».
Ψυχολογικές επιχειρήσεις και υποκίνηση αναταραχών:
Στοχεύοντας στην εθνοτική ποικιλομορφία του Ιράν, η Μοσάντ χρηματοδότησε εκστρατείες που υποδαύλιζαν εθνικιστικά αισθήματα μεταξύ Άραβων, Κούρδων και Μπαλούχων.
Στρατολόγησε εξτρεμιστικές ομάδες όπως η MEK (Μουτζαχεντίν-ε Κολκ) και η Τζουντουλάχ για σαμποτάζ και τρομοκρατικές επιθέσεις.
Επιχειρήσεις δολοφονίας και σαμποτάζ:
Πέντε κορυφαίοι Ιρανοί πυρηνικοί επιστήμονες δολοφονήθηκαν μεταξύ 2007–2011. Τα χτυπήματα ήταν τόσο ακριβή που οι Ιρανοί αξιωματούχοι κατηγόρησαν «αόρατους πράκτορες».
Το 2011, βόμβες κατέστρεψαν μια πυραυλική βάση κοντά στην Τεχεράνη, σκοτώνοντας τον αρχιμηχανικό του στρατού.
Η επίθεση Stuxnet (2010) — ένας κυβενο-ιός που αναπτύχθηκε από τη CIA, τη Μοσάντ και την Aman (ισραηλινή στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών), με δοκιμές από τη BND και τη Siemens — κατέστρεψε 1.000 φυγοκεντρητές στην εγκατάσταση πυρηνικής ενέργειας της Νατάνζ.
Η αντίσταση της ΙΑΕΑ και η αποτυχία της εκστρατείας σπίλωσης (2005–2009)
Το 2005, ο Μοχάμεντ ΕλΜπαραντέι, επικεφαλής της ΙΑΕΑ (1997–2009), αποκάλυψε ότι δεν υπήρχαν αποδείξεις για πυρηνικά όπλα στο Ιράν — αντικρούοντας απευθείας την ισραηλινή προπαγάνδα. Το 2007, οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών συμφώνησαν, εκτιμώντας ότι το Ιράν είχε σταματήσει την έρευνα για πυρηνικά όπλα το 2003.
Σε απάντηση, η Μοσάντ ξεκίνησε μια εκστρατεία σπίλωσης εναντίον του ΕλΜπαραντέι:
Δημιούργησαν έναν φάκελο με ψευδείς ισχυρισμούς περί «στενών δεσμών με την Τεχεράνη» και τον έστειλαν στον επικεφαλής της αντικατασκοπείας της Αιγύπτου.
Σχέδια περιλάμβαναν τη «φύτευση» ανεξήγητων χρημάτων στον τραπεζικό λογαριασμό του και τη διαρροή ψευδών ιστοριών περί «ιρανικής δωροδοκίας» στον Τύπο.
Η κατάρρευση: Το 2005, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απέρριψε τις κατηγορίες, ενώ το 2009, το Συμβούλιο της Ευρώπης καταδίκασε την εκστρατεία σπίλωσης ως «παραβίαση των διεθνών κανόνων». Το 2005, ο ΕλΜπαραντέι και η ΙΑΕΑ τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Η κληρονομιά: Ο μακρύς πόλεμος συνεχίζεται
Οι ενέργειες της Μοσάντ υπό τον Νταγκάν έθεσαν τα θεμέλια για τις πολιτικές του Νετανιάχου, οι οποίες εστίασαν στην αποσταθεροποίηση του Ιράν μέσω κυρώσεων, κυβερνοεπιθέσεων και στρατιωτικών απειλών. Ωστόσο, η ιστορία δείχνει επαναλαμβανόμενα μοτίβα:
Η αποτυχία του αφηγήματος: Οι εκτιμήσεις των δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών έχουν επανειλημμένα απορρίψει την ύπαρξη ενεργού προγράμματος πυρηνικών όπλων στο Ιράν.
Η ανθεκτικότητα του Ιράν: Παρά τις δολοφονίες και το σαμποτάζ, το Ιράν επέκτεινε τις ικανότητες εμπλουτισμού ουρανίου του, επιτυγχάνοντας «τεχνολογική ανωτερότητα» το 2023.
Η αυτο-εκπληρούμενη προφητεία: Οι ενέργειες του Ισραήλ έσπρωξαν το Ιράν μακριά από τον δυτικό έλεγχο, ενισχύοντας τις συμμαχίες του με τη Ρωσία, την Κίνα και τις BRICS.
Επίλογος: Η σκιά του Σαρόν
Ο πόλεμος του Ισραήλ κατά του Ιράν ξεκίνησε πολύ πριν τον Νετανιάχου. Ήταν ο Σαρόν που άναψε τη φλόγα το 2005, και ο Νταγκάν που την τροφοδότησε με ψέματα και αίμα. Σήμερα, καθώς οι BRICS απομακρύνονται από το δολάριο και οι πολυπολικές συμμαχίες αναπτύσσονται, η μακροχρόνια εκστρατεία του Ισραήλ φαίνεται όχι μόνο ανεπιτυχής, αλλά και αντιπαραγωγική — έχοντας σπρώξει το Ιράν πιο κοντά σε εναλλακτικούς συμμάχους.
Όπως έγραψε ο ιστορικός Γιόσι Μέλμαν: «Η Μοσάντ νίκησε στις μάχες, αλλά έχασε τον πόλεμο. Το Ιράν δεν είναι μόνο ισχυρότερο σήμερα — είναι πιο αποφασισμένο από ποτέ».
Η Ευρώπη Πνίγεται σε μια Θύελλα Επανεξοπλισμού.
Καθώς οι ευρωπαϊκές δαπάνες για άμυνα εκτοξεύονται στα ύψη και οι ανεκτέλεστες παραγγελίες φτάνουν τα 365 δισεκατομμύρια δολάρια, η ικανότητα της βιομηχανίας να παραδώσει ζωτικής σημασίας εξοπλισμό αμφισβητείται.