Το Σιδερένιο Σκάκι του Ιράν: Η Αυτοκρατορία Διαπραγματεύεται από Θέση Αδυναμίας, ενώ η Τεχεράνη Σφίγγει την Τριπλή Παγίδα της
by Gerry Nolan
Την ώρα που οι ΗΠΑ πασχίζουν να προβάλουν ισχύ από θέση αδυναμίας, η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν παίζει ένα πολύ βαθύτερο, μακροπρόθεσμο γεωπολιτικό παιχνίδι — και τα τρεμάμενα άκρα της αυτοκρατορίας το αποδεικνύουν. Επιβεβαιώθηκε ότι έχουν προγραμματιστεί έμμεσες διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ιρανού Υπουργού Εξωτερικών Αμπάς Αρακτσί και του προσωπικού απεσταλμένου του Τραμπ, Στιβ Γουίτκοφ, έναν κτηματομεσίτη που έγινε... υποψήφιος διπλωμάτης, μέσω τρίτου διαμεσολαβητή.
Αφἠστε το email σας για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα.
Το συμβολικό μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Η Ουάσιγκτον στέλνει έναν πράκτορα της αγοράς ακινήτων να παζαρέψει με έναν γεωστρατηγικό τιτάνα, του οποίου το χέρι κινείται πλέον σε συγχρονισμό με τη Μόσχα και το Πεκίνο.
Αυτή δεν είναι διπλωματία. Είναι διαχείριση ζημιών από μια αμερικανική ελίτ που ξέρει ότι πλέον δεν κρατάει τα δυνατά χαρτιά. Και το Ιράν το ξέρει επίσης.
Γιατί να τι δεν τολμά να παραδεχτεί δημόσια η Δύση: Το Ιράν δεν στέκεται πλέον μόνο του.
Πλέον κάθεται σταθερά δεμένο με μια επικυρωμένη στρατηγική συμμαχία 20 ετών με τη Ρωσία, μια συνθήκη που περιλαμβάνει στρατιωτική διαβούλευση, κοινή άμυνα, ανταλλαγή πληροφοριών και οικονομική σανίδα σωτηρίας που δεν επηρεάζεται από δυτικές κυρώσεις. Και όχι μόνο αυτό — το Πεκίνο ενισχύει τη γεωπολιτική επιρροή της Τεχεράνης με τεράστιες επενδύσεις σε υποδομές και ενέργεια, υπό την ομπρέλα της Πρωτοβουλίας «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» (Belt and Road Initiative), και εμβαθύνει την τριμερή ασφάλεια μέσω κοινών ναυτικών ασκήσεων στον Κόλπο του Ομάν και την Αραβική Θάλασσα.
Σε αντίθεση με το ΝΑΤΟ —που καταρρέει όταν οι ΗΠΑ διστάζουν— το τρίγωνο Ιράν-Ρωσία-Κίνα δεν βασίζεται σε υποταγή αλλά σε πολυπολικό συντονισμό συμφερόντων σε όλη την Ευρασία: από τα κοιτάσματα του Καυκάσου έως τους διαδρόμους του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης.
Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ βρίσκονται στριμωγμένοι. Έχουν ήδη ξοδέψει πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε αναποτελεσματικά πλήγματα στην Υεμένη, που μόνο ενίσχυσαν τους Χούθι και αποκάλυψαν τη γελοία σχέση κόστους/αποτελεσματικότητας του αμερικανικού στρατού. Και τώρα το ίδιο αυτό σύστημα αναμένεται να αντιμετωπίσει το Ιράν — ένα κράτος με σκληραγωγημένο αμυντικό δόγμα, προηγμένα drones και πυραυλικά συστήματα και συμμαχίες που σχεδόν εγγυώνται ρωσική υποστήριξη σε περίπτωση πολέμου.
Το Ισραήλ, αισθανόμενο ότι οι ΗΠΑ σκέφτονται την έξοδο, μπορεί να τζογάρει με έναν περιφερειακό πόλεμο, ελπίζοντας να σύρει την Ουάσιγκτον σε μια μεγαλύτερη σύγκρουση. Αλλά ακόμα και αν οι ΗΠΑ επιλέξουν «περιορισμένα» χτυπήματα για να ικανοποιήσουν τους εσωτερικούς γερακίσιους κύκλους, θα αντιμετωπίσουν όχι μόνο ιρανικά αντίποινα αλλά συντονισμένες αντιδράσεις από Τεχεράνη, Μόσχα και πιθανώς οικονομικές αντεπιθέσεις από το Πεκίνο.
Αυτό δεν είναι 2003. Το Ιράν δεν είναι Ιράκ. Και οι συνέπειες για το Ισραήλ και τις ΗΠΑ μπορεί να είναι εξαιρετικά επώδυνες.
Οι απέλπιδες κινήσεις του Τραμπ, μέσω μεσιτών ακινήτων και έμμεσων διαμεσολαβητών, δεν είναι διπλωματία — είναι γεωστρατηγική παράδοση σε αργή κίνηση.
Οι ΗΠΑ δοκίμασαν τη μέγιστη πίεση. Απέτυχε. Δοκίμασαν τον κυβερνοπόλεμο. Απέτυχε. Δοκίμασαν δολοφονίες. Και πάλι, το Ιράν στέκεται — πιο ισχυρό, πιο συνδεδεμένο, πιο επικίνδυνο.
Τώρα η αυτοκρατορία χτυπάει την πόρτα. Όχι από θέση ισχύος, αλλά από εξάντληση. Από ανικανότητα. Από στρατηγική αποδιοργάνωση.
Και η Τεχεράνη το ξέρει πολύ καλά.
Πού χάνει η Δύση:
Συμπέρασμα:
Το Ιράν δεν είναι απλά ένας περιφερειακός παίκτης. Είναι τώρα μέρος ενός παγκόσμιου στρατηγικού τρίγωνου που πιέζει την αμερικανική αυτοκρατορία σε ευρασιατικό εγκλωβισμό.
🔥 Κρίσιμη επόμενη φάση: Αν υπάρξει στρατιωτική σύγκρουση ΗΠΑ-Ιράν, όλος ο άξονας Ιράν-Ρωσία-Κίνα θα κινηθεί συντονισμένα, προκαλώντας παγκόσμια γεωπολιτική σεισμική δόνηση.
