ΕΚΤΑΚΤΟ: ΤΟ ΙΡΑΝ ΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΤΡΑΜΠ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΑΝΟΙΧΤΑ — ΠΟΛΕΜΟΣ Ή ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ;
Ο Αλί Χαμενεΐ απάντησε σκληρά στις πρόσφατες δηλώσεις της κυβέρνησης Τραμπ, που απαιτούν μηδενικό εμπλουτισμό ουρανίου από το Ιράν:
🔸 «Οι Αμερικανοί που μιλούν σε αυτές τις έμμεσες διαπραγματεύσεις καλό είναι να αποφεύγουν τις ανοησίες. Το να λένε “δεν θα επιτρέψουμε στο Ιράν να εμπλουτίζει ουράνιο” είναι καθαρή ανοησία.»
🔸 «Δεν περιμένουμε την άδεια κανενός. Η Ισλαμική Δημοκρατία έχει συγκεκριμένες πολιτικές και θα τις ακολουθήσει.»
Γιατί το Ιράν δεν φοβάται τις ΗΠΑ;
🔸 Σε περίπτωση πολέμου, το ιρανικό οπλοστάσιο — αντιαεροπορικοί πύραυλοι, υποβρύχια stealth, βαλλιστικοί πύραυλοι ακριβείας (έως 2.000 χλμ), προηγμένα αντιαεροπορικά συστήματα και drone-carriers — μπορεί να πλήξει βάσεις και αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ.
🔸 Αν οι ΗΠΑ δεν κατάφεραν να νικήσουν τους Χούθι στην Υεμένη, πώς περιμένουν να επικρατήσουν απέναντι στο Ιράν, τον ισχυρό υποστηρικτή τους; Η υπεροχή σε οπλικά συστήματα δεν εγγυάται νίκη, κι όμως η Ουάσινγκτον συνεχίζει να ποντάρει σε κυρώσεις και πίεση, εκεί που τα όπλα απέτυχαν. Οι αριθμοί δεν βγαίνουν.
Οι επιλογές του Τραμπ:
🔸 Αλλαγή στρατηγικής: Να εγκαταλείψει τις μαξιμαλιστικές απαιτήσεις και να επιδιώξει συμβιβασμό με το Ιράν.
🔸 Πόλεμος: Να ρισκάρει ένα νέο τέλμα τύπου Υεμένης (υπενθύμιση: οι ΗΠΑ ήδη έχασαν εκεί).
Η ουσία:
Η εκστρατεία πίεσης της Ουάσινγκτον καταρρέει, εκτός αν ο Τραμπ προχωρήσει σε στρατιωτική κλιμάκωση — μια αυτοκαταστροφική επιλογή.
Το Ιράν κρατά τα χαρτιά.
ΗΠΑ, Ουκρανία και Ρωσία: Ώρα για επαναπροσδιορισμό της αμερικανικής στρατηγικής
Η επιλογή είναι σαφής: συνέχιση ενός αδιέξοδου πολέμου ή στρατηγικός ρεαλισμός με βλέμμα στο μέλλον. Η ιστορία δείχνει ότι οι μεγάλες δυνάμεις κερδίζουν όχι όταν επιμένουν σε φθορά, αλλά όταν αναγνωρίζουν το σημείο καμπής και χαράσσουν νέα πορεία.
Μια Απλοϊκή Ανάγνωση της Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής
Στην ελληνική δημοσιογραφία και σε ορισμένους διεθνολόγους, έχει εδραιωθεί η άποψη πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν "κοροϊδεύει" ή "χειραγωγεί" τον Ντόναλντ Τραμπ στις τηλεφωνικές τους συνομιλίες, υπονοώντας ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική είναι έρμαιο των αποφάσεων ενός, δήθεν, ευάλωτου προέδρου. Αυτή η ανάγνωση, αν και ελκυστική για την απλότητά της, αγνοε…