Η Στρατηγική Τραμπ για το Ιράν: Βόμβες Πρώτα, Δισεκατομμύρια Μετά;
Του Βασίλη Αλφειώτη
Σε μια κίνηση που φέρει την ανεξίτηλη σφραγίδα της εξωτερικής πολιτικής του Ντόναλντ Τραμπ, οι Ηνωμένες Πολιτείες φέρονται να βομβάρδιζαν ιρανικό έδαφος, ενώ παράλληλα, παρασκηνιακά, η ομάδα του Τραμπ προετοίμαζε μια πιθανή διπλωματική συμφωνία με την Τεχεράνη. Αυτό το διπλό παιχνίδι, που συνδυάζει τη μέγιστη πίεση με την προσφορά διαπραγματεύσεων, αποκαλύφθηκε από το CNN και εγείρει ερωτήματα για την πραγματική φύση των στρατιωτικών ενεργειών.
Μυστική Διπλωματία στο Παρασκήνιο
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο ειδικός απεσταλμένος Στιβ Γουίτκοφ φέρεται να συναντήθηκε με συμμάχους του Κόλπου στον Λευκό Οίκο μόλις μία ημέρα πριν από τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς. Αυτές οι συνομιλίες, μάλιστα, συνεχίστηκαν και μετά την κατάπαυση του πυρός, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι επιθέσεις ίσως είχαν έναν ευρύτερο στόχο: να ασκήσουν πίεση στο Ιράν ενόψει κρίσιμων διαπραγματεύσεων.
Τι Προσφέρεται στις Διαπραγματεύσεις;
Τα κίνητρα που φέρονται να προσφέρονται στην Τεχεράνη είναι σημαντικά και αποκαλύπτουν το εύρος μιας πιθανής συμφωνίας. Περιλαμβάνουν:
20-30 δισεκατομμύρια δολάρια για ένα πυρηνικό πρόγραμμα αυστηρά πολιτικής χρήσης, με τον απαράβατο όρο της μηδενικής δυνατότητας εμπλουτισμού ουρανίου.
Τη χρηματοδότηση αυτή θα παρείχαν σύμμαχοι του Κόλπου, υπό ένα πλαίσιο εγκεκριμένο από τις ΗΠΑ.
Την ανακατασκευή της εγκατάστασης του Φορντόου για ειρηνική χρήση, ένα σημείο που έχει αποτελέσει επανειλημμένα πηγή εντάσεων.
Τη μερική άρση κυρώσεων ώστε να επιτραπεί περιορισμένο εμπόριο και ανθρωπιστική βοήθεια.
Την πρόσβαση στα 6 δισεκατομμύρια δολάρια ιρανικών κεφαλαίων που παραμένουν παγωμένα σε ξένες τράπεζες.
Ωστόσο, υπάρχει ένας αμετακίνητος όρος: ο μηδενικός εμπλουτισμός ουρανίου από το Ιράν αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε συμφωνία. Αυτό υπογραμμίζει τη σταθερή θέση των ΗΠΑ ως προς την αποτροπή της ανάπτυξης πυρηνικών όπλων από την Τεχεράνη.
Αυτή η τακτική, που συνδυάζει την τιμωρία μέσω στρατιωτικής δράσης με την προσφορά διαπραγμάτευσης, αποτελεί μια χαρακτηριστική προσέγγιση της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ. Πρόκειται για μια στρατηγική που επιδιώκει να δημιουργήσει ένα μοχλό πίεσης μέσω της επίδειξης δύναμης, προκειμένου να επιτευχθούν οι επιθυμητοί διπλωματικοί στόχοι.
Είναι αυτή η προσέγγιση αποτελεσματική ή μήπως ενέχει τον κίνδυνο περαιτέρω κλιμάκωσης; Το μέλλον των σχέσεων ΗΠΑ-Ιράν, υπό την πιθανή επανεκλογή του Τραμπ, φαίνεται να διαμορφώνεται σε ένα πεδίο έντονης πίεσης και μυστικών διαπραγματεύσεων.
