Ουκρανία–ΕΕ: Η Δύσκολη Αντιπρόταση Ειρήνης και τα Αγκαθωτά Αιτήματα

Μια διπλωματική απάντηση στην αμερικανο-ρωσική διαπραγμάτευση που επιδιώκει να σώσει την ουκρανική αξιοπρέπεια

Εισαγωγή Στη σκιά των διαβουλεύσεων ΗΠΑ–Ρωσίας για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, η ΕΕ και το Κίεβο παρουσιάζουν τη δική τους εκδοχή ειρηνευτικού σχεδίου. Μια πρόταση που επιχειρεί να ισορροπήσει ανάμεσα στον ρεαλισμό και την ανάγκη διατήρησης της κυριαρχίας και της αξιοπρέπειας της Ουκρανίας.

1. Τα Κεντρικά Σημεία της Πρότασης

Εναρξη διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία για τα εδαφικά ζητήματα μόλις τεθεί σε ισχύ κατάπαυση του πυρός.

Διαπραγμάτευση με αφετηρία τη σημερινή γραμμή επαφής, όχι με αναγνώριση ρωσικών εδαφικών κερδών.

Απαίτηση αμερικανικών εγγυήσεων ασφαλείας ισότιμων με το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ.

Σταδιακή χαλάρωση των κυρώσεων, με δυνατότητα επαναφοράς σε περίπτωση παραβίασης της συμφωνίας.

Διατήρηση της στρατιωτικής ελευθερίας της Ουκρανίας χωρίς περιορισμούς.

Χρηματοδότηση της ανοικοδόμησης της Ουκρανίας με ρωσικά παγωμένα περιουσιακά στοιχεία.

2. Η Στρατηγική Λογική της Αντιπρότασης Η Ουκρανία και η ΕΕ επιδιώκουν:

Να κερδίσουν χρόνο και να ενισχύσουν το διαπραγματευτικό τους βάρος.

Να αποτρέψουν την πλήρη αποδοχή των τετελεσμένων που έχει επιβάλει η Ρωσία.

Να διατηρήσουν την Ουκρανία ως στρατηγικό μέρος της δυτικής αρχιτεκτονικής ασφαλείας.

3. Τα "Αγκάθια" της Πρότασης

Η απαίτηση για εγγυήσεις ασφαλείας τύπου Άρθρου 5 πιθανόν να συναντήσει αντίσταση από τις ΗΠΑ.

Η διατήρηση απεριόριστης στρατιωτικής ελευθερίας θα θεωρηθεί προβληματική από τη Ρωσία.

Η δέσμευση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για χρηματοδότηση ανοικοδόμησης δυσχεραίνει τη γεφύρωση του χάσματος με τη Μόσχα.

4. Ρεαλισμός ή Διατήρηση Αφήγησης; Η πρόταση ΕΕ–Ουκρανίας δεν δείχνει να είναι σχεδιασμένη για άμεση αποδοχή από τη Ρωσία. Περισσότερο λειτουργεί ως:

Ένας μηχανισμός πολιτικής άμυνας εντός της Δύσης.

Ένα μέσο αποφυγής της εσωτερικής απονομιμοποίησης του Κιέβου.

Ένα εργαλείο πίεσης προς την Ουάσιγκτον για αυστηρότερη στάση έναντι της Μόσχας.

Συμπέρασμα Η ουκρανική και ευρωπαϊκή αντιπρόταση αποτυπώνει την επιμονή να διατηρηθεί ζωντανό το αφήγημα της ακεραιότητας και της κυριαρχίας. Ωστόσο, στη σκληρή γεωπολιτική πραγματικότητα, το ερώτημα παραμένει: πρόκειται για στρατηγική ελιγμών ή για απεγνωσμένη προσπάθεια καθυστέρησης του αναπόφευκτου;

---