Η Σκιώδης Πραγματικότητα της Ισραηλινής Λογοκρισίας
Ιρανικές Επιθέσεις Πλήγωσαν Σκληρά το Ισραήλ, Αλλά Μην το Συζητάτε
Συντάκτης Geopolitics News
Οι πρόσφατες ιρανικές επιθέσεις κατά του Ισραήλ ήταν πολύ πιο επιτυχημένες και καταστροφικές απ’ ό,τι είχε αρχικά ανακοινωθεί, αποκαλύπτοντας μια εικόνα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την επίσημη αφήγηση. Η αλήθεια αυτή ήρθε στο φως χάρη στην παραδοχή του ισραηλινού Καναλιού 13, όπου ο δημοσιογράφος Ραβίβ Ντρουκέρ τόλμησε να πει το προφανές: πολλοί ιρανικοί πύραυλοι χτύπησαν στρατηγικές βάσεις και σημεία των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF).
«Δημιουργήθηκε μια κατάσταση όπου οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν πόσο ακριβείς ήταν οι Ιρανοί και πόση ζημιά προκάλεσαν σε πολλές περιοχές», δήλωσε ο Ντρουκέρ, υπογραμμίζοντας το χάσμα μεταξύ της πραγματικότητας και της αντίληψης του κοινού.
Γιατί η Σιωπή; Η Λογοκρισία ως Εργαλείο Ελέγχου
Ο λόγος πίσω από αυτή τη σιωπή είναι απλός, αλλά και βαθιά προβληματικός: η λογοκρισία. Το Ισραήλ έχει εφαρμόσει αυστηρούς μηχανισμούς για τον έλεγχο της κάλυψης των μέσων ενημέρωσης σχετικά με τη σύγκρουση με το Ιράν, διαμορφώνοντας έτσι την αφήγηση προς όφελός του.
Νωρίτερα τον Ιούνιο, ο στρατιωτικός λογοκριτής του Ισραήλ, Ταξίαρχος Κόμπι Μαντέλμπλιτ, επέβαλε νέους, αυστηρότερους περιορισμούς στα μέσα ενημέρωσης. Τα βασικά μέτρα περιλάμβαναν:
Απαγορευμένη Αναφορά: Απαγορεύτηκε ρητά η προβολή εικόνων από περιοχές χτυπημάτων που βρίσκονταν κοντά σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Επίσης, απαγορεύτηκε η αναφορά σε εκτοξεύσεις πυραύλων ή αναχαιτίσεις ιρανικών πυραύλων, περιορίζοντας δραστικά την πληροφόρηση για την έκταση των επιθέσεων.
Λογοκρισία στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης: Ακόμη και τα βίντεο που αναρτώνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία αποτελούν συχνά την πρώτη πηγή ενημέρωσης για πολλούς πολίτες, έπρεπε να ελεγχθούν πρώτα από τους λογοκριτές. Αυτό αποτελεί μια προσπάθεια να περιοριστεί η ανεξέλεγκτη ροή πληροφοριών και να διασφαλιστεί ότι μόνο οι «εγκεκριμένες» εικόνες θα φτάνουν στο κοινό.
Ασφάλεια Πρώτα, Ερωτήσεις Μετά: Οι δημοσιογράφοι έλαβαν εντολή να μην αναφέρουν στόχους ή ζημιές που θα μπορούσαν να «βοηθήσουν τον εχθρό». Η οδηγία αυτή συνοδεύεται από την υποσημείωση: «Απλώς εμπιστευτείτε την κυβέρνηση γι’ αυτό». Αυτή η προσέγγιση ουσιαστικά υπονομεύει τον ρόλο της ελεύθερης δημοσιογραφίας και ζητά από τους πολίτες να αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα την επίσημη εκδοχή των γεγονότων.
Η εφαρμογή αυτών των μέτρων λογοκρισίας, ιδιαίτερα σε καιρό σύγκρουσης, εγείρει σοβαρά ερωτήματα για τη διαφάνεια και την ενημέρωση του κοινού. Ενώ η εθνική ασφάλεια είναι μια αναμφισβήτητη προτεραιότητα, η εκτεταμένη λογοκρισία μπορεί να οδηγήσει σε παραπληροφόρηση και να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στις επίσημες πηγές.
Η αποκάλυψη του Ραβίβ Ντρουκέρ είναι μια υπενθύμιση ότι, ακόμη και εν μέσω περιορισμών, η αλήθεια μπορεί τελικά να βρει τον δρόμο της. Το ερώτημα παραμένει: πώς μπορεί το κοινό να διαμορφώσει μια πλήρη και ακριβή εικόνα των γεγονότων, όταν βασικές πληροφορίες αποκρύπτονται συστηματικά;
