Οι ΗΠΑ θα θέσουν σειρά όρων για τις χώρες που επιθυμούν να αποφύγουν τους δασμούς

Οι ΗΠΑ θα θέσουν σειρά όρων για τις χώρες που επιθυμούν να αποφύγουν τους δασμούς και να συνάψουν συμφωνία με τη χώρα, αναφέρει η Washington Post.

Οι απαιτήσεις περιλαμβάνουν:

• Αύξηση των αγορών αμερικανικού φυσικού αερίου,

• Μείωση των δασμών σε αμερικανικά προϊόντα,

• Μείωση των φόρων για τις αμερικανικές τεχνολογικές γιγάντιες εταιρείες.

---

Αυτό το ρεπορτάζ δείχνει ξεκάθαρα πώς οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν την πρόσβαση στην αγορά τους και την απειλή επιβολής δασμών ως μοχλό διαπραγμάτευσης για την προώθηση εθνικών οικονομικών συμφερόντων.

Συγκεκριμένα:

• Αμερικανικό φυσικό αέριο:
  Το αίτημα να αυξηθούν οι εισαγωγές φυσικού αερίου ενισχύει την ενεργειακή στρατηγική των ΗΠΑ, μειώνοντας την εξάρτηση των συμμάχων από άλλες δυνάμεις (όπως τη Ρωσία) και ενισχύοντας τις αμερικανικές εξαγωγές LNG (υγροποιημένου φυσικού αερίου).

• Δασμοί σε αμερικανικά προϊόντα:
  Με τη μείωση των ξένων δασμών, τα αμερικανικά προϊόντα γίνονται πιο ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές, βοηθώντας την εγχώρια βιομηχανία και αυξάνοντας το εμπορικό πλεόνασμα.

• Φορολόγηση τεχνολογικών κολοσσών:
  Η μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης για εταιρείες όπως η Apple, η Google και η Amazon στο εξωτερικό είναι κρίσιμη, γιατί πολλές χώρες της ΕΕ (και αλλού) είχαν αρχίσει να επιβάλλουν ψηφιακούς φόρους που πλήττουν άμεσα τα κέρδη των αμερικανικών Big Tech.

---

Μεγαλύτερη εικόνα:
Αυτή η στρατηγική εντάσσεται στο πλαίσιο της οικονομικής διπλωματίας με στοιχεία πίεσης που προωθούσε ήδη από την εποχή Τραμπ και συνεχίζεται σε διάφορες μορφές.
Ο στόχος είναι να μετατρέψουν την οικονομική υπεροχή των ΗΠΑ σε συστηματικό πλεονέκτημα στις παγκόσμιες διαπραγματεύσεις, με επιθετικότερο και πιο άμεσο τρόπο από το παραδοσιακό "ελεύθερο εμπόριο".

Πιθανές αντιδράσεις:

• Οι σύμμαχοι ίσως αποδεχτούν κάποιες από αυτές τις απαιτήσεις για να αποφύγουν εμπορικούς πολέμους.

• Όμως υπάρχει και κίνδυνος αντίδρασης και αναζήτησης εναλλακτικών εμπορικών εταίρων (π.χ. Κίνα, Ινδία), ειδικά αν θεωρηθεί ότι οι ΗΠΑ "εκβιάζουν" μικρότερες χώρες.

Πίεση ΗΠΑ και Συνοχή της Δύσης

1. Εμπορικές τριβές με συμμάχους:
Όταν οι ΗΠΑ απαιτούν αύξηση αγορών φυσικού αερίου ή μείωση φόρων για τις δικές τους εταιρείες, οι σύμμαχοι (π.χ. ΕΕ, Ιαπωνία, Νότια Κορέα) νιώθουν ότι:

• Υπονομεύεται η κυριαρχία τους στην οικονομική πολιτική.

• Υφίστανται οικονομικές πιέσεις που εξυπηρετούν κυρίως αμερικανικά συμφέροντα.

Αυτό δημιουργεί ρωγμές στη διατλαντική ενότητα, ειδικά όταν τα εθνικά συμφέροντα των συμμάχων πλήττονται άμεσα.

---

2. Υπονόμευση κοινών πρωτοβουλιών:
Η ΕΕ, για παράδειγμα, έχει αναπτύξει τη δική της στρατηγική για την πράσινη μετάβαση, την τεχνολογική κυριαρχία και την ψηφιακή φορολογία.
Οι απαιτήσεις των ΗΠΑ συχνά συγκρούονται με αυτές τις πρωτοβουλίες, προκαλώντας διαφωνίες σε φόρουμ όπως το G7, το ΝΑΤΟ και τον ΟΟΣΑ.

Αντί για μια κοινή γραμμή απέναντι σε προκλήσεις όπως:

• Η άνοδος της Κίνας

• Ο πόλεμος στην Ουκρανία

• Οι παγκόσμιες κρίσεις (ενέργεια, τρόφιμα)

... η Δύση σπαταλά πολιτικό κεφάλαιο σε εσωτερικές διαμάχες για δασμούς, φόρους και ενεργειακές συμφωνίες.

---

Γεωπολιτικά Ρίσκα

1. Αποδυνάμωση της δυτικής επιρροής:
Όσο περισσότερο οι ΗΠΑ πιέζουν για μονομερή οικονομικά οφέλη, τόσο περισσότερο:

• Οι χώρες της Ευρώπης, της Ασίας ή της Λατινικής Αμερικής εξετάζουν εναλλακτικές σχέσεις (π.χ. συμφωνίες με Κίνα, Ινδία, BRICS).

• Η παγκόσμια επιρροή της Δύσης διαβρώνεται.

2. Ενίσχυση του αντι-δυτικού μπλοκ:
Κίνα, Ρωσία, Ιράν και άλλες χώρες εκμεταλλεύονται τέτοιες εντάσεις για να προωθήσουν:

• Αφήγημα "Αμερικανικής αλαζονείας".

• Εναλλακτικά οικονομικά και πολιτικά μοντέλα (π.χ. νέο νόμισμα BRICS, Belt and Road Initiative).

3. Κίνδυνος οικονομικών πολέμων μεταξύ συμμάχων:

• Αν ΕΕ και ΗΠΑ εμπλακούν σε δασμολογικές συγκρούσεις (όπως έχει γίνει στο παρελθόν με τα μέταλλα ή τις ψηφιακές υπηρεσίες), τότε η οικονομική αλληλεγγύη της Δύσης θα αποδυναμωθεί σε μια εποχή που χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ενότητα.

Χώρες που Απομακρύνονται από τις ΗΠΑ

1. Γαλλία

• Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει τονίσει πολλές φορές ότι η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει "στρατηγική αυτονομία", μακριά από τις ΗΠΑ.

• Μετά από αμερικανικές εμπορικές πιέσεις (π.χ. επιδοτήσεις για την πράσινη ενέργεια μέσω του Inflation Reduction Act), η Γαλλία έχει γίνει πιο επιφυλακτική απέναντι στις ΗΠΑ.

• Η Γαλλία επιδιώκει στενότερους οικονομικούς δεσμούς με Κίνα και Ινδία για να εξισορροπήσει την αμερικανική επιρροή.

---

2. Γερμανία

• Η ενεργειακή κρίση (μετά τη διακοπή του ρωσικού φυσικού αερίου) και οι πιέσεις των ΗΠΑ για εισαγωγές ακριβότερου αμερικανικού LNG προκαλούν δυσαρέσκεια.

• Παρά τη φιλοδυτική της στάση, η Γερμανία αντιστέκεται σε ορισμένες αμερικανικές πολιτικές, ιδιαίτερα γύρω από την τεχνολογία (π.χ. περιορισμούς στο κινεζικό 5G).

---

3. Σαουδική Αραβία

• Παλιός στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ, συνεργάζεται πλέον στενότερα με Κίνα και Ρωσία.

• Η συμμετοχή της Σαουδικής Αραβίας στους BRICS και η συζήτηση για αποδολαριοποίηση των συναλλαγών στο πετρέλαιο δείχνουν μετατόπιση ισχύος.

---

4. Ινδία

• Παρόλο που οι σχέσεις ΗΠΑ–Ινδίας βελτιώνονται, η Ινδία αρνείται να αποκόψει τους δεσμούς της με τη Ρωσία και συνεχίζει να αγοράζει ρωσικό πετρέλαιο.

• Επίσης συμμετέχει ενεργά στους BRICS και προωθεί πολυπολικό κόσμο αντί για πλήρη στοίχιση με τη Δύση.

---

5. Βραζιλία

• Ο Λούλα ντα Σίλβα στηρίζει ενεργά την ιδέα ενός κόσμου "πολλών κέντρων εξουσίας" και έχει ταχθεί υπέρ της εμπορικής ανεξαρτησίας από ΗΠΑ και Ευρώπη.

---

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της Δύσης;

1. Αποδυνάμωση της Δυτικής Συμμαχίας:
Όσο περισσότερες χώρες "παίζουν σε πολλά ταμπλό", τόσο δυσκολότερο γίνεται να συντηρηθεί ένα ενιαίο, συντονισμένο δυτικό μέτωπο (ειδικά απέναντι σε Ρωσία και Κίνα).

---

2. Άνοδος του Πολυπολικού Κόσμου:
Η εποχή όπου οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έθεταν μονομερώς τους κανόνες μπορεί να τελειώνει.
Αντί για "Δύση εναντίον Υπολοίπου", θα έχουμε ένα δίκτυο πολλών κέντρων ισχύος:

• ΗΠΑ και ΕΕ

• Κίνα και BRICS

• Περιφερειακές δυνάμεις (Ινδία, Τουρκία, Βραζιλία, Σαουδική Αραβία)

---

3. Ανταγωνισμός για συμμάχους:
Η Δύση θα πρέπει να αγωνιστεί για να κρατήσει κοντά της χώρες που μέχρι πρόσφατα θεωρούσε δεδομένες (π.χ. Γερμανία, Ινδία).

---

4. Ασταθής γεωπολιτική ισορροπία:
Περισσότερα κέντρα εξουσίας σημαίνουν περισσότερους ανταγωνισμούς και δυσκολότερη παγκόσμια συνεννόηση σε ζητήματα όπως:

• Εμπόριο

• Κλίμα

• Πόλεμοι και συγκρούσεις

---

Συμπέρασμα

Η υπερβολική οικονομική πίεση που ασκούν οι ΗΠΑ στους συμμάχους τους μπορεί βραχυπρόθεσμα να φέρνει κέρδη, αλλά μακροπρόθεσμα ανοίγει το δρόμο σε έναν νέο, πιο χαοτικό και ανταγωνιστικό κόσμο.
Η Δύση θα χρειαστεί περισσότερη διπλωματία και συνεργασία και λιγότερη επιθετική επιβολή για να διατηρήσει την επιρροή της.

---