Η Σκιά της Βίας: Εξετάζοντας τις Ρίζες του Ισραηλινού Κράτους
Μια ματιά στις αμφιλεγόμενες στρατηγικές και πράξεις βίας που προηγήθηκαν της ίδρυσης του ισραηλινού κράτους
Από το Geopolitics News
1. Η Γέννηση του Νακάμ (Nakam) και η Επιδίωξη Εκδίκησης
Το 1940, μια ομάδα Εβραίων επιζώντων του Ολοκαυτώματος, υπό την ηγεσία του ποιητή Άμπα Κόβνερ (Aba Kovner), σχημάτισε την οργάνωση "Νακάμ" (Εκδίκηση). Στόχος της ήταν να ανταποδώσει το Ολοκαύτωμα μέσω μαζικών δολοφονιών Γερμανών.
Επιβεβαιωμένα Στοιχεία:
Το Νακάμ σχεδίασε να δηλητηριάσει δεξαμενές νερού στη Γερμανία, αλλά το σχέδιο απέτυχε (Σουχού, 2025).
Ο Κόβνερ συνελήφθη το 1946 ενώ προσπαθούσε να δηλητηριάσει στρατόπεδα αιχμαλώτων, αλλά αργότερα τιμήθηκε με το Βραβείο Ισραήλ (1970) για τον ποιητικό του έργο, όχι για τις πράξεις του (Israel Prize, 1970).
Διαμάχη: Τα ισραηλινά αρχεία δεν αναφέρουν ρητά την εμπλοκή του Κόβνερ σε τρομοκρατικές ενέργειες, αν και η δράση της Νακάμ είναι γνωστή.
2. Οι Ένοπλες Οργανώσεις Προ της Συγκροτήσεως του Κράτους
Πριν από το 1948, εβραϊκές παραστρατιωτικές ομάδες δρούσαν στην Παλαιστίνη:
Ηγκάνα (Haganah):
Η "κυρίαρχη" ένοπλη ομάδα, αρχικά ενάντια στη βία κατά των Άραβων ή Βρετανών (Baidu, 2025).
Το 1940, βύθισε το πλοίο Patria στο λιμάνι της Χάιφα, σκοτώνοντας 267 ανθρώπους (Weibo, 2021).
Ίργκουν (Irgun) και Λέχι (Lehi):
Το Ίργκουν, υπό τον μετέπειτα πρωθυπουργό Μενάχεμ Μπέγκιν, ἐβαλε βόμβα το Ξενοδοχείο Κινγκ Ντέιβιντ το 1946, σκοτώνοντας 91 ανθρώπους (Baidu, 2024).
Το Λέχι (Ομάδα Στερν) αυτοπροσδιοριζόταν ως τρομοκρατική ομάδα (Baidu, 2025).
3. Πράξεις Βίας Εναντίον Παλαιστινίων και Βρετανών
Βομβιστικές Επιθέσεις:
Το 1946, η βόμβα του Ίργκουν στο Κινγκ Ντέιβιντ αποτελεί μια από τις πιο αιματηρές τρομοκρατικές ενέργειες της εποχής (Zhihu, 2024).
Το 1948, η Ήγκανα ανατίναξε το Ξενοδοχείο Σεμιράμις στην Ιερουσαλήμ, σκοτώνοντας 25 Παλαιστίνιους (Zhihu, 2024).
Η Σφαγή στο Ντεΐρ Γιασίν (Deir Yassin):
Τον Απρίλιο του 1948, Ίργκουν και Λέχι μαχητές σφαγίασαν 107 κατοίκους του χωριού, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών (Baidu, 2023).
Ο Μπέγκιν αργότερα δικαιολόγησε τη σφαγή ως μέσο για να προκαλέσει φυγή Παλαιστινίων (Zhihu, 2024).
Η Υπόθεση των Λοχαγών (Sergeants Affair):
Το 1947, ο Ίργκουν απήγαγε και κρέμασε δύο Βρετανούς λοχαγούς, προκαλώντας αντισημιτικά επεισόδια στο Ηνωμένο Βασίλειο (Baidu, 2025).
4. Αμφιλεγόμενες Κατηγορίες για Βιολογικό Πόλεμο
Η Επιχείρηση "Cast Thy Bread" (1948):
Ισραηλινοί ιστορικοί όπως ο Μπένι Μόρις υποστηρίζουν ότι η Ήγκανα μόλυνσε πηγές νερού Παλαιστινίων με τυφοειδή βακτήρια (Zhihu, 2023).
Τα αρχεία του Ισραήλ αναφέρουν σχέδια για "πρωτόγονα βιολογικά όπλα," αλλά η χρήση τους παραμένει αμφισβητούμενη (Al Mayadeen, 2023).
Διαμάχη:
Ο ισραηλινός στρατός αρνείται συστηματικά τις κατηγορίες, ενώ οι Παλαιστίνιοι και ορισμένοι ιστορικοί τις επικαλούνται ως αποδεδειγμένες.
5. Η Κληρονομιά της Βίας και η Μεταμόρφωση
Εξαναγκασμός Φυγής:
Η σφαγή στο Ντεΐρ Γιασίν προκάλεσε μαζική φυγή 700.000 Παλαιστινίων (UNRWA).
Το 1948, νόμοι του Ισραήλ απαγόρευσαν την επιστροφή τους.
Μεταμόρφωση Οργανώσεων:
Το 1948, το Ίργκουν διαλύθηκε και εντάχθηκε στον IDF (Ισραηλινή Άμυνα), ενώ ο Μπέγκιν έγινε πρωθυπουργός (1977–1983).
6. Σύγχρονες Συζητήσεις και Διαμάχες
Αναθεώρηση Ιστορίας:
Το 2006, το Ισραήλ εγκαίνιασε πλάκα για τους βομβιστές του Κινγκ Ντέιβιντ, προκαλώντας διεθνή κριτική (BBC, 2006).
Οι ισραηλινοί ιστορικοί όπως ο Μπέννυ Μόρις παραδέχονται τη χρήση "σκληρού χεριού" αλλά απορρίπτουν τον όρο "τρομοκρατία" (Morris, 2008).
Κριτική:
Παλαιστίνιοι και ακτιβιστές ισχυρίζονται ότι οι πράξεις αυτές αποτελούν θεμελιώδη στοιχεία του ισραηλινού κράτους.
Το Ισραήλ τις χαρακτηρίζει ως "αναγκαστικές ενέργειες για αυτοάμυνα."
Επίλογος:
Η ιστορία του Ισραήλ είναι σκιασμένη από αμφιλεγόμενες πράξεις βίας που προηγήθηκαν του κράτους. Ενώ ορισμένες λεπτομέρειες (όπως η βιολογική επίθεση) παραμένουν υπό διαμάχη, η χρήση στρατηγικής βίας—συχνά εναντίον αμάχων—είναι αδιαμφισβήτητη. Η συζήτηση συνεχίζεται: αποτελούν αυτές τις πράξεις "τρομοκρατία" ή αναγκαίο κακό για τη δημιουργία ενός κράτους; Η απάντηση εξαρτάται από την οπτική γωνία που βλέπουμε την ιστορία.
Πηγές: Σουχού (2025), Baidu Baike (2023–2025), Zhihu (2023–2024), Al Mayadeen (2023), Israel Prize (1970), UNRWA.
