Το Πραξικόπημα του 1953 στο Ιράν – Μια Πετρελαϊκή Αρπαγή Εκατομμυρίων για τους Ροκφέλερ
Συντάκτης: Geopolitics News
Σε μια αναδρομή στην ιστορία, ανακαλύπτουμε ότι το πραξικόπημα της CIA στο Ιράν το 1953, το οποίο επίσημα δικαιολογήθηκε ως μέτρο για την «αναχαίτιση του κομμουνισμού», στην πραγματικότητα αποτελούσε μια εταιρική αρπαγή του ιρανικού πετρελαίου από εταιρείες που συνδέονταν στενά με την πανίσχυρη οικογένεια Ροκφέλερ. Η διαδρομή του χρήματος, όπως αποκαλύπτεται, είναι εντυπωσιακή και αποκαλυπτική.
Πώς Εξασφαλίστηκαν τα Κέρδη
Μετά την ανατροπή του δημοκρατικά εκλεγμένου Πρωθυπουργού Μοσαντέκ, ο οποίος είχε εθνικοποιήσει την ιρανική πετρελαϊκή βιομηχανία, ο Σάχης υπέγραψε μια συμφωνία-κλειδί. Η συμφωνία αυτή παραχώρησε το 40% του ιρανικού πετρελαίου σε αμερικανικές εταιρείες, με τις Exxon και Mobil (απόγονοι της Standard Oil, η οποία ιδρύθηκε από τον Τζον Ντ. Ροκφέλερ) να είναι οι κύριοι δικαιούχοι.
Οι εταιρείες αυτές αποκόμισαν κέρδη άνω των 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ 1954 και 1979, ποσό που αντιστοιχεί σε περίπου 150 δισεκατομμύρια δολάρια σε σημερινές τιμές. Ταυτόχρονα, πλήρωναν στο Ιράν μόλις 50% σε δικαιώματα, έναντι 75% που ήταν η συνήθης πρακτική αλλού, υποδηλώνοντας μια εξαιρετικά ευνοϊκή για τις εταιρείες συμφωνία.
Η μετοχή της Exxon εκτοξεύτηκε, καταγράφοντας αύξηση 400%, καθώς το άφθονο και φθηνό ιρανικό πετρέλαιο τροφοδοτούσε την παγκόσμια αυτοκρατορία της. Επιπλέον, ο Σάχης φέρεται να κρατούσε τεχνητά χαμηλές τις τιμές του πετρελαίου, με αποτέλεσμα οι αμερικανικές εταιρείες να εξοικονομούν περίπου 500 εκατομμύρια δολάρια ετησίως – ένα ποσό που σήμερα θα ανερχόταν σε περίπου 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η Άνοδος της Οικογένειας Ροκφέλερ
Ως άμεσο αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων, ο πλούτος της οικογένειας Ροκφέλερ εκτινάχθηκε, καθώς τα πετρελαϊκά τους ταμεία κυριάρχησαν στην προσφορά της Μέσης Ανατολής. Η συμφωνία αυτή, που πολλοί χαρακτήρισαν ως νεο-αποικιοκρατική αρπαγή, διήρκεσε για 25 χρόνια, μέχρι την Ιρανική Επανάσταση του 1979, η οποία έβαλε τέλος σε αυτή την περίοδο.
Για ένα τέταρτο του αιώνα, η "Big Oil" αποκόμιζε δισεκατομμύρια, ενώ το Ιράν στερούνταν τη δίκαιη αξία για τους ίδιους του τους φυσικούς πόρους. Η ιστορία του πραξικοπήματος του 1953 αποτελεί μια θλιβερή υπενθύμιση του τρόπου με τον οποίο οι γεωπολιτικές παρεμβάσεις μπορούν να συνδεθούν άμεσα με τα οικονομικά συμφέροντα και να διαμορφώσουν το μέλλον ολόκληρων εθνών.
